کد مطلب:252970 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:265
در ذکر علائم ظهور حضرت حجت
فاضل میبدی حسین بن معین الدین در «شرح دیوان» گوید:
بنی اذا ما جاشت الترك فانتظر
ولایة مهدی یقوم و یعدل
و ذل ملوك الأرض من آل هاشم
و بویع منهم من یلذ و یهزل
صبی من الصبیان لا رأی عنده
و لا عنده جد، و لا هو یعقل
فثم یقوم القائم الحق منكم
و بالحق یأتیكم و بالحق یعمل
سمی نبی الله نفسی فدائه
فلا تخذلوه یا بنی و عجلوا
و شیخ عبدالحسین اعسم گوید:
بدا كهلال الفطر لاح لصائم
یحیا امام بالشریعة قائم
زهی بین عینیه جمال محمد
و لاح علی اعزنینه مجد هاشم
و تمت به علیا علی و ما حظت
به العشرة الأسباط من ولد فاطم
به حاز هذا العالم الفخر بعدهم
كما كان كل منهم فخر عالم
بقیة من خرت ملائكة السما
سجودا المعنی كان منهم بآدم
و أنشأهم الباری علی أوج عرشه
تماثیل نور قبل خلق العوالم
لیبعث منهم للنبیین خاتما
یغاث بردء للوصیین خاتم
امام بری ء الله المكارم و العلی
له و برأه للعلی و المكارم
هنیئا لنا أهل الولاء قدوم من
نری كل حین منه عزة قادم
به تنجح الأمال فی كل مطلب
و ینتقم المظلوم من كل ظالم
یقیم حدود الله فی الأرض مجهزا
علی كل جبار بأعظم قاصم
و یحیی موات العدل من بعد ما انقضت
مأتم هایتك العظام الرمائم
فدیناك مرنا بالذی اخترت لم تجد
بنا غیر ضخم الخرم ماضی الغرام
فاضرم بنا حربا شهرنا لوشكها
عزائم أمضی من شفار الصوارم
فجد لی یابن العسكری بما به
تعللت مذنیطت علی تمائمی
علیكم سلام الله مادام ودكم
علی من برأه الله ضربة لازم
[ صفحه 812]
وفائی شوشتری گوید:
چو گشت رایت دارای روزگار عیان
سپاه ظلمت شب منهزم شد از میان
مگر تو گفتی و شد نور مهدوی ظاهر
مگر تو گفتی و شد رجعت امام زمان
ولی حضرت داور، وصی پیغمبر
سلیل حیدر صفدر، خلاصه ی امكان
ز انبیا همه اقدم، بر اوصیا خاتم
امام اكبر و اعظم، خلیفه ی رحمان
خوش آن زمان كه در آید برون ز مكن غیب
شود جهان همه از یمن مقدمش چو جنان
ز جور و ظلم و تعدی جهان شود خالی
به عهد عدلش كرد در زمانه امن چنان
كه آشیانه كبوتر كند بچنكل باز
به گله گرگ شود پاسبان به جای شبان
نفاق و كفر به ایمان بدل شود كه اگر
به نی دهند برآید از آن صدای اذان
شها به جان تو سوگند شوق دیدارت
زنا شكیب دلم برده صبر و تاب و توان
نه روز هجر سرآید، نه عمر میماند
رسیده عمر به پایان هجر و بی پایان
جهان پیر پر از جور و ظلم شد آخر
ز قسط عدل بكن این جهان پیر جوان
برار دست خدائی ز آستین ای شاه
بگیر ز اهل ستم داد دوره ی عدنان
هر آن سری كه نباشد به خط فرمانت
قلم صفت سر او را به تیغ شق كردن
منم وفائی كز یمن همتت امروز
گذشته رشته ی نظم ز گوهر غلطان
پس از ثنای امام زمان بود لازم
زبانحالی ازو كرد در زنان بیان
كه در مصیبت جدش حسین تشنه جگر
همیشه در اسف و حزن و ماتم است و فغان
زبان حال مقالش به این سخن گویا
كه كاش بودم و بستم به خدمت تو میان
هزار حیف نبودم به كربلا آن روز
كه در ركاب تو سر داده جان كنم قربان
میان ما ز قضا طول و هر فاصله شد
نشد كه تا بشوم پیش مرگت از دل و جان
به جرم اینكه چنین كرد دهر دون پر در
كشم به تیغ ز پروردگان او چندان
كه چهر دهر نمایم ز خونشان رنگین
كه دجله دجله كنم خون بروزگار روان
به انتقام فشارم گلوی دهر ز قهر
كه تا برون كنمش خون فاسد از شریان
ولی اگر همه یكباره قتل عام كنم
تلافی سر یك موی اصغرت نتوان
در «كشف الأستار» گوید:
«اعلم هداك الله سبیل الرشاد، أنه قد تواتر عن النبی صلی الله علیه و آله من طرق أهل السنة و الأمامیة أنه قال
[ صفحه 813]
ما معناه:
أنه یخرج من ولده فی آخر الزمان رجل یقال له المهدی علیه السلام یملاء الأرض عدلا و قسطا كما ملئت ظلما و جورا.
یعنی: بدان خداوند تو را بر سبیل رشاد هدایت فرماید، كه به تواتر رسیده از حضرت رسول صلی الله علیه و آله از طرق اهل سنت و امامیه كه آن حضرت فرمود چیزی كه معنایش این است كه از اولاد آن جناب در آخر الزمان مردی بیرون می آید كه او را مهدی گویند، و زمین را به عدل و داد پر می كند چنانچه به ظلم و جور مملو شده.
و بعد می فرماید: و حجة الله، محمد، بن الحسن، بن علی، بن محمد، بن علی، بن موسی، بن جعفر، بن محمد، بن علی، بن الحسین، و بن علی بن ابی طالب علیهم السلام و أنه هو المهدی الموعود، ولد ثم غاب بأمر الله تعالی مدة كان یصل الیه نوابه و بعض خواصه، ثم غاب غیبة أكبر فلا یظهر الا فی وقت یؤمر بالخروج، و تطهیر تمام الأرض عن أرجاس الكافرین و الملحدین حیث كانوا فی مشارق الأرض و مغاربها.
و او همان مهدی موعود است كه متولد شده، و به امر خدا مدتی غایب شده، و در آن غیبت نواب و بعض خواص آن حضرت به خدمتش می رسید، بعد غیبت كبری اختیار كرده و ظاهر نمی شود مگر در آن وقت كه به خروج و پاك نمودن روی زمین از ارجاس كفار و ملحدین را از مشرق و مغرب عالم [مأمور گردد].
در «عیون اخبار الرضا» شیخ صدوق علیه الرحمه از عبدالسلام بن صالح الهروی قدس سره روایت كرده كه از دعبل بن علی خزاعی شنیدم كه در حضور مبارك حضرت رضا علیه السلام قصیده ای كه اولش:
مدارس آیات خلت من تلاوة
[و منزل وحی مقفر العرصات]
می باشد انشاد كردم، و چون به این اشعار رسیدم كه گفته بودم:
فلولا الذی أرجوه فی الیوم
أو غد تقطع نفسی اثرهم حسرات
خروج امام لا محالة خارج
یقوم علی اسم الله و البركات
یمیز فینا كل حق و باطل
و یجزی علی النعمآء و النقمات
فیا نفس طیبی ثم یا نفس فأبشری
فغیر بعید كل ما هوآت
بكی الرضا علیه السلام بكآء شدیدا ثم رفع راسه الی فقال لی:
آن حضرت به شدت گریست و فرمود:
[ صفحه 814]
«یا خزاعی نطق روح القدس علی لسانك بهذین البیتین، فهل تدری من هذا الأمام، و متی یقوم؟
ای خزاعی روح القدس این دو بیت را بر زبان تو جاری كرده، آیا میدانی كه این امام كیست، و چه وقت خروج خواهد كرد؟
عرض كردم: نه یا سیدی، الا اینكه من شنیده ام یك امامی از شما خروج خواهد كرد «یطهر الأرض من الفساد و یملاءها عدلا» كه روی زمین را از فساد پاك و به عدل مملو می نماید.
فرمود: ای دعبل، امام بعد از من پسرم محمد است، و بعد از محمد پسرش علی، و بعد از علی پسرش حسن، «و بعد الحسن ابنه الحجة القائم، المنتظر فی غیبته، المطاع فی ظهوره»، و بعد از حسن پسرش حجت قائم است كه منتظر است در غیبت خود، و مطاع است در ظهور خود.
«لو لم یبق من الدنیا الا یوم واحد لطول الله ذلك الیوم حتی یخرج فیملأها عدلا كما ملئت جورا و ظلما» [1] .
اگر باقی نماند از دنیا مگر یك روز پروردگار آن روز را طول می دهد تا آنكه آن حضرت خروج می كند، و روی [زمین] را به عدل پر می كند، چنانچه به جور و ظلم پر شده است.
«و أما متی فاخبار عن الوقت»!
و اما چه وقت پس از وقت خبر دادن است، و به تحقیق خبر داد به من پدرم از پدرانش از امیرالمؤمنین علیه السلام كه حضرت رسول صلی الله علیه و آله عرض كردند.
یا رسول الله متی یخرج القائم من ذریتك؟
چه وقت قائم از اولاد تو خروج خواهد؟
فرمود: مثل او مثل «الساعة لا یجلیها لوقتها الا هو ثقلت فی السموات و الأرض لا یأتیكم الا بغتة». [2] .
و شیخ طریحی در «مجمع البحرین» گوید: كه از مفضل بن عمر مروی است كه از حضرت صادق علیه السلام پرسیدم كه آیا از برای ظهور مهدی وقتی است كه مردم او را بدانند؟
فرمود: حاش لله أن یوقت ظهوره بوقت یعلمه شیعتنا!
حاشا كه خداوند وقتی از برای ظهورش معین فرماید كه شیعیان ما او را بدانند.
[ صفحه 815]
عرض كردم: یا سیدی چرا؟
فرمود: زیرا كه او آن ساعت است كه خداوند فرموده:
«یسئلونك عن الساعة قل انما علمها عند ربی لا یجلیها لوقتها الا هو ثقلت فی السموات و الأرض». [3] .
بجز خدا كسی دیگر نمی داند، و تعیین زمان ظهور را نمی توان نمود، نظر به عموم حدیث «كذب الوقاتون»
و پاره ای كلمات و اشعار فارسیه و عربیه منسوبه به جمعی از ارباب علم در این باب می باشد، مثل شیخ سعدالدین حموی گوید:
اذا بلغ الزمان عقیب صوم
ببسم الله فالمهدی قاما
مثل شیخ احمد لحسائی [كه] از فواتح السور از حروفات نورانی تعیین وقت كرده، و مثل غزالی، و ابن سینا و ابوریحان، و مرحوم خواجه نصیر طوسی قدس سره، و این شعر را بعضی گویند از محی الدین عرابی است.
و منه ما أنشد بظهور القائم علیه السلام:
اذا دار الزمان علی حروف
ببسم الله فالمهدی قاما
و اذ دار الحروف عقیب صوم
فاقروا الفاطمی منی سلاما
و سید نعمت الله جزایری، و شاه نعمت الله، و میرزا محمد، و غیره، و لیكن هیچ كدام مفید نمی باشد، هر كس به خیالی جوابی از سئوالی گفته است، و این رازی است محجوب، و سری است مكتوم غیر مكتوب كه ساعتی مقدم و مؤخر از زمان مقدار خواهد نخواهد شد، چنان كه ماها طالب فرج و منتظر ظهور آن حضرت هستیم، و وقت خروج آن حضرت را نمی دانیم همچنین امام زمان علیه السلام نیز منتظر است و تعجیل در ظهور می فرمایند تا چه وقت اراده ی خداوند تعلق گیرد، و زمان قابل ظهور و اقتضای خروج آن حضرت باشد، چنانكه خود آن حضرت در زیارت ناحیه ی مقدسه می فرماید:
«فلئن أخرتنی الدهور، و عاقنی عن نصرك المقدور، و لم أكن لمن حاربك محاربا، و لمن نصب لك العداوة مناصبا، فلا ندنبك صباحا و مساء، و لابكین لك بدل الدموع دما، حشرة علیك و تأسفا علی ما دهاك، و تلهفا حتی أموت بلوعة المصاب، و غصة الاكتساب».
[ صفحه 816]
شیخ صدوق علیه الرحمه در «كمال الدین» از نزال بن سیره روایت كرده كه گفت: امیرالمؤمنین علیه السلام بر ما خطبه ی او فرمود و پس از حمد و ثنای الهی فرمود:
سلونی قبل أن تفقدونی
بپرسید از من پیش از آنكه مرا نیابید.
پس صعصعة بن صوحان برخواست عرض كرد یا امیرالمؤمنین علامات ظهور حضرت قائم آل محمد، و خروج دجال كدام است بفرمائید؟
فرمود: یادگیر آن علامات این است:
«اذا أمات الناس الصلوة، و أضاعوا الأمانة، و استحلوا الكذب، و أكلوا الربا، و أخذوا الرشاء، و شیدوا البنیان، و باعوا الدین بالدنیا، و استعملوا السفهاء، و شاورا النساء، و قطعوا الأرحام، و اتبعوا الأهواء، و استخفوا بالدماء، و كان العلم ضعیفا، و الظلم فخرا.»
وقتی كه مردم نماز را بمیرانند، و امانت را ضایع كنند، و دروغ را حلال دانند، و ربا خورند، و رشوه گیرند، و بناها را محكم كنند، و دین را به دنیا فروشند، و سفها را داخل عمل كنند، و با زنان شور نمایند، و قطع ارحام كنند، و متابعت هوای نفس نمایند، و خونریزی را سهل شمارند، و علم ضعیف و ظلم فخر می باشد.
«و كانت الامرآء فجرة، و الوزرآء ظلمة، و العرفآء خونة، و القرآء فسقة، و ظهرت شهادة الزور، و استعلن الفجور، و قول البهتان و الأثم و الطغیان».
و امرآء فاجر، و وزراء ظالم، و عرفاء خائن، و قراء فاسق باشند، و شهادت دروغ ظاهر، و فجور و بهتان و گناه و طغیان آشكار شود.
«و حلیت المصاحف، و زخرفت المساجد، و طولت المنارات، و اكرم الأشرار، و ازدحمت الصفوف، و اختلفت القلوب، و نقضت العهود، و اقترتب الموعود»
و مصاحف را زیور، و مساجد را طلاكاری نمایند، و منارها را بلند گردانند، و اشرار را گرامی دارند، و صفوف جماعات متصل و قلوب ایشان مختلف باشند، عهد را بشكنند، و وعده را نزدیك كنند.
«و شاركت النسآء أزواجهن فی التجارة حرصا علی الدنیا، و علت أصوات الفساق و استمع منهم، و كان زعیم القوم أرذلهم، و اتقی الفاجر مخافة شره، و صدق الكاذب، و ائتمن الخائن، و اتخذت القینات و المعازف، و لعن هذه الأمة أولها».
و زنان با شوهران به جهت حرص بر دنیا در تجارت شریك شوند، و آواز فاسقان بلند
[ صفحه 817]
گردد، و كلام ایشان را می شنوند، و ارذل [4] قوم بر ایشان رئیس شود، و از خوف شر فاجر از وی تقیه كنند، و كاذب را تصدیق نمایند، و خائن را امین شمرند، و كنیزان مغنیه و آلات لهو و لعب مانند عود و طنبور بگیرند، و آخر این امت اول را لعن می نماید.
«و ركب ذوات الفروج السروج، و تشبه النسآء بالرجال، و شهد الشاهد من غیر أن یستشهد، و شهد الآخر قضاء لذمام بغیر حق عرفه، تفقه لغیر الدین.»
و زنها بر زینها سوار شوند، و زنان به مردان شبیه گردند، و شاهد نطلبیده شهادت دهند و شاهد به مراعات دوستی و آشنائی بدون معرفت حق شهادت دهد، و طلب علم از برای غیر دین كنند.
«و آثر عمل الدنیا علی الأخرة، و لبسوا جلود الضأن علی قلوب الذئاب، و قلوبهم أنتن من الجیف، و أمر من الصبر، فعند ذلك الوحا الوحا العجل، خیر المساكن یومئذ بیت المقدس، لیأتین علی الناس زمان یتمنی أحدهم أنه من سكانه.»
و كار دنیا را بر آخرت مقدم دارند، و لباس میش را بر دلهای گرگ بپوشند، و دلهای ایشان از مردار گندیده تر و از صبر تلختر باشد، پس در آن وقت سرعت و تعجیل كنید باز سرعت و تعجیل كنید كه بهترین مسكن ها در آن روز بیت المقدس باشد، زود است كه بیاید زمانی كه آرزوی آن كنند كه از ساكنین آنجا باشند.
ایضا در «كمال الدین»: از محمد بن مسلم ثقفی از حضرت ابوجعفر محمد بن علی علیه السلام روایت كرده كه فرمود:
«القائم منا منصور مؤید بالنصر، تطوی له الأرض، و تظهر له الكنوز، یبلغ سلطانه المشرق و المغرب، و یظهر الله عزوجل به دینه (علی الدین كله و لو كره المشركون) [5] .
كه قائم ما اهل بیت وقتی كه ظهور می كند خدای تعالی خوف او را در دلهای دشمنان می اندازد، و او را با نصرت خود مؤید می گرداند، و زمین در زیر پایش پیچیده می شود، و خزاین و دفاین زمین برای وی آشكار گردد، و سلطنتش مشرق و مغرب را فرا گیرد، و به سبب او خداوند دین خود را ظاهر، و بر سایر ادیان غالب گرداند، هرچند مشركان این را ناخوش دارند.
«فلا یبقی فی الأرض خراب الا و عمر، و ینزل روح الله عیسی بن مریم علیه السلام فیصلی خلفه.»
[ صفحه 818]
پس در روی زمین خرابی نمی ماند مگر آنكه آباد گردد، و حضرت روح الله عیسی بن مریم علیه السلام فرود آید و در پشت سرش نماز می كند.
حافظ شیرازی گفته:
مژده ای دل كه مسیحا نفسی می آید
كه ز انفاس خشش بوی كسی می آید
از غم و درد مكن ناله و فریاد كه دوش
زده ام فالی و فریادرسی می آید
ز آتش وادی ایمن نه منم خرم و بس
موسی اینجا به امید قبسی می آید
هیچ كس نیست كه در كوی تواش كاری نیست
هر كس اینجا به امید هوسی می آید
كس ندانست كه منزلگه دلدار كجاست
اینقدر هست كه بانگ جرسی می آید
جرعه ای ده كه به میخانه ارباب كرم
هر حریفی ز پی ملتمسی می آید
خبر بلبل این باغ مپرسید كه من
ناله ای می شنوم كر قفسی می آید
دوست را گر سر پرسیدن بیمار غمت
كو بیا خش كه هنوزش نفسی می آید
یار دارد سر صید دل حافظ یاران
شاهبازی به شكار مگسی می آید
شیخ طریحی در «مجمع البحرین» گوید: «ان القائم اذا قام بمكة و أراد أن یتوجه الكوفة نادی مناد به ألا لا یحمل أحدكم طعاما و لا شرابا و یحمل حجر موسی بن عمران و هو وقر بعیر فلا یترك منزلا الا انبعث عین منه، فمن جائعا شبع، و من كان ظامیا روی، فهو زادهم حتی ینزلو نجف الكوفة.
قال الصادق علیه السلام شعرا:
لكل الناس دولة یرقبونها
و دولتنا فی آخر الدهر یظهر
رباعی:
روزی كه شود سر ولایت ظاهر
وز هر طرفی شود علامت ظاهر
از مشرق تحقیق آمد خورشید
گردد همه جانور هدایت ظاهر
مرحوم واعظ سبزواری در «مجمع النورین» گوید: بدان كه بعد از خروج و ظهور جناب صاحب الأمر علیه السلام ادیان و ملل مختلفه از میانه ی خلق برداشته خواهد شد «و یكون الدین كلها
[ صفحه 819]
واحدا» همه ی دینها یكی خواهد شد چنان كه خداوند می فرماید: (و من یبتغ غیر الأسلام دینا فلن یقبل منه) [6] جزیه قبول نمی كند، یا باید همه ی ملل اسلام را قبول كنند یا همه را بكشد كما قال الله تعالی: (هو الذی أرسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین كله و لو كره المشركون) [7] نمی ماند بقعه ای در روی زمین مگر در آنجا اذان خواهند گفت، تقیه برداشته می شود، چیزهائی كه از سخنان حق درین كسی بر اظهارش جرأت ندارد آن روز در مجالس و محافل بی خوف و ترس گفته خواهد شد.
نظم:
ببانگ چنگ بگویند این حكایتها
كه از نهفتن او دیگ سینه می زد جوش
حیوانهای حرام گوشت را می كشد، و زمین بركات خود را ظاهر می كند، خداوند ملخ طلا بر ایشان می بارد، چنانكه بر ایوب پیغمبر بارید، دیگر فقیری در عهد آن حضرت به هم نمی رسد و در آن ایام جناب امام علیه السلام به حكم داود و سلیمان و به علم خود حكم می كند، و یك شخصی در بالای سر حضرت می ایستد به فرمان حضرت گردن مردم را می زند، بناهای ظلمه را خراب می كند، و مساجد و مناره ها را منهدم می سازد، و شارع عام را وسعت می دهد تا شصت ذراع، ناودانها و روزنه ها كه به طرف شارع است همه خراب می كند، و این قرآن به آسمان بالا برده می شود و قرآنی كه جناب امیر علیه السلام جمع كرده حفظ می كنند، و هر گاه كسی به حكومت بلدی می فرستد به او می فرماید اگر مرافعه واقع شود حكمش را ندانی نگاه كن به كف دست خود، خداوند می نویسد بر آن عمل كن وقتی كه جناب قائم ظاهر می شود، خداوند سر قبر مؤمنی ملكی می فرستد كه ندا می كند:
«هذا امامك قد ظهر».
اگر می خواهی به دنیا برگردی و در خدمت او باشی برگرد، و اگر می خواهی به همین حال متنعم باشی بمان، و نیز ندای دیگر از آسمان ظاهر شود كه آن ندا قبل از ظهور حجة الله است، و منادی جبرئیل است در شب بیست و سیم رمضان با آواز ندا كند كه «الحق مع علی» كه همه ی ساكنین زمین از شرق و تا غرب عالم آن ندا را خواهند شنید.
و نیز در «مجمع النورین» گوید: خروج صاحب الأمر روز عاشورا خواهد بود، حضرات
[ صفحه 820]
عامه ی عمیا [8] ولادت و غیبت حضرت را منكرند و طعنه می زنند بر شیعیان می گویند: «ثلثتم العنقآء و الغیلان» و به مفاد زیارت جامعه: «مصدق برجعتكم»، جمیع ائمه به دنیا برمی گردند و رجعت می كنند، اول جناب امام حسین علیه السلام رجعت می كند، بعد از آن جناب امیر علیه السلام و حكایت رجعت ضروری مذهب است، باید اعتقاد كرد، اما آنكه همه كس به دنیا برگردد، بلكه ایمان محض و كفر محض برمی گردد، تا اینكه امام زمان از دشمنان انتقام می كشد.
و سید جزایری در «انوار نعمانیه» گوید: كه در روایات وارد شده كه: «ان الحسین علیه السلام أول من تنشق عنه الأرض»، حضرت حسین علیه السلام اول آن كسی است كه از قبر مباركش برخیزد «ویحكم فی الدنیا مدة طویلة»، و مدت طولانی در دنیا حكومت و سلطنت می كند «حتی یقع شعر حاجبیه علی عینه»، تا آنكه موی ابروی مباركش بر چشمهای او می افتد.
و در تفسیر قوله تعالی: (ثم رددنا لكم الكرة علیهم) با آن هفتاد نفر اصحاب خود كه در خدمتش به درجه ی شهادت رسیدند ظاهر می شود، در حالتی كه در سر ایشان تاج می باشد. انتهی.
در سیزدهم «بحار» از ابوحمزه ی ثمالی روایت كرده كه گفت: حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرمود:
«لما قتل جدی الحسین علیه السلام ضجت الملائكة الی الله تعالی بالبكاء و النحیب»، كه چون جدم حضرت امام حسین شهید شد ملائكه در درگاه الهی صدا به گریه و ناله بلند كردند و گفتند:
«الهنا و سیدنا أتغفل عمن قتل صفوتك و ابن صفوتك، و خیرتك من خلقك»؟
ای خداوند ما آیا غافل می شوی از كشندگان برگزیده ی خود، و فرزند پیغمبر پسندیده خود و بهتر خلق خود؟
پس حقتعالی وحی كرد به سوی ایشان:
«قروا ملائكتی فوعزتی و جلالی لأنتقمن منهم و لو بعد حین»!
كه ای ملائكه ی من قرار بگیرید، قسم به عزت و جلال خودم كه هر آینه انتقام خواهم كشید از ایشان هرچند بعد از زمانی باشد!
«ثم كشف الله عن الأئمة من ولد الحسین علیه السلام للملائكة، فسرت الملائكة بذلك».
پس حق تعالی حجابها را برداشت، و نور امامان از فرزندان حسین را به ایشان نمود، و
[ صفحه 821]
ملائكه به آن شاد شدند.
«فاذا أحدهم قائم یصلی»، پس یكی از آن انوار را دیدند كه در میان آنها در حال قیام به نماز مشغول است.
فقال الله عزوجل: بذلك القائم أنتقم منهم.
خداوند فرمود: كه به این قائم از ایشسان انتقام بكشیم.
خداوند امام عصر را به ملائكه نمود كه این بزرگوار از فرزندان اوست، در رجعت از بنی امیه انتقام خواهد كشید، به مفاد آیه شریفه ی: (و من قتل مظلوما فقد جعلنا لولیه سلطانا).
پس جمیع ائمه به دنیا رجعت می كنند «و أول من تنشق عنه الأرض الحسین علیه السلام كما أخبر أصحابه صبیحة عاشورا»، بعد از آن جناب امیر رجعت می كند به مضمون آیه (یوم ترجف الراجفة تتبعها الرادفة) [9] .
ابن طاوس رحمه الله گوید: عمر دنیا صد هزار سال است، بیست هزار سالش مدت پادشاهی جمیع اهل دنیا است، هشتاد هزار سالش مدت سلطنت آل محمد صلی الله علیه و آله است.
[ صفحه 822]
بنی اذا ما جاشت الترك فانتظر
ولایة مهدی یقوم و یعدل
و ذل ملوك الأرض من آل هاشم
و بویع منهم من یلذ و یهزل
صبی من الصبیان لا رأی عنده
و لا عنده جد، و لا هو یعقل
فثم یقوم القائم الحق منكم
و بالحق یأتیكم و بالحق یعمل
سمی نبی الله نفسی فدائه
فلا تخذلوه یا بنی و عجلوا
و شیخ عبدالحسین اعسم گوید:
بدا كهلال الفطر لاح لصائم
یحیا امام بالشریعة قائم
زهی بین عینیه جمال محمد
و لاح علی اعزنینه مجد هاشم
و تمت به علیا علی و ما حظت
به العشرة الأسباط من ولد فاطم
به حاز هذا العالم الفخر بعدهم
كما كان كل منهم فخر عالم
بقیة من خرت ملائكة السما
سجودا المعنی كان منهم بآدم
و أنشأهم الباری علی أوج عرشه
تماثیل نور قبل خلق العوالم
لیبعث منهم للنبیین خاتما
یغاث بردء للوصیین خاتم
امام بری ء الله المكارم و العلی
له و برأه للعلی و المكارم
هنیئا لنا أهل الولاء قدوم من
نری كل حین منه عزة قادم
به تنجح الأمال فی كل مطلب
و ینتقم المظلوم من كل ظالم
یقیم حدود الله فی الأرض مجهزا
علی كل جبار بأعظم قاصم
و یحیی موات العدل من بعد ما انقضت
مأتم هایتك العظام الرمائم
فدیناك مرنا بالذی اخترت لم تجد
بنا غیر ضخم الخرم ماضی الغرام
فاضرم بنا حربا شهرنا لوشكها
عزائم أمضی من شفار الصوارم
فجد لی یابن العسكری بما به
تعللت مذنیطت علی تمائمی
علیكم سلام الله مادام ودكم
علی من برأه الله ضربة لازم
[ صفحه 812]
وفائی شوشتری گوید:
چو گشت رایت دارای روزگار عیان
سپاه ظلمت شب منهزم شد از میان
مگر تو گفتی و شد نور مهدوی ظاهر
مگر تو گفتی و شد رجعت امام زمان
ولی حضرت داور، وصی پیغمبر
سلیل حیدر صفدر، خلاصه ی امكان
ز انبیا همه اقدم، بر اوصیا خاتم
امام اكبر و اعظم، خلیفه ی رحمان
خوش آن زمان كه در آید برون ز مكن غیب
شود جهان همه از یمن مقدمش چو جنان
ز جور و ظلم و تعدی جهان شود خالی
به عهد عدلش كرد در زمانه امن چنان
كه آشیانه كبوتر كند بچنكل باز
به گله گرگ شود پاسبان به جای شبان
نفاق و كفر به ایمان بدل شود كه اگر
به نی دهند برآید از آن صدای اذان
شها به جان تو سوگند شوق دیدارت
زنا شكیب دلم برده صبر و تاب و توان
نه روز هجر سرآید، نه عمر میماند
رسیده عمر به پایان هجر و بی پایان
جهان پیر پر از جور و ظلم شد آخر
ز قسط عدل بكن این جهان پیر جوان
برار دست خدائی ز آستین ای شاه
بگیر ز اهل ستم داد دوره ی عدنان
هر آن سری كه نباشد به خط فرمانت
قلم صفت سر او را به تیغ شق كردن
منم وفائی كز یمن همتت امروز
گذشته رشته ی نظم ز گوهر غلطان
پس از ثنای امام زمان بود لازم
زبانحالی ازو كرد در زنان بیان
كه در مصیبت جدش حسین تشنه جگر
همیشه در اسف و حزن و ماتم است و فغان
زبان حال مقالش به این سخن گویا
كه كاش بودم و بستم به خدمت تو میان
هزار حیف نبودم به كربلا آن روز
كه در ركاب تو سر داده جان كنم قربان
میان ما ز قضا طول و هر فاصله شد
نشد كه تا بشوم پیش مرگت از دل و جان
به جرم اینكه چنین كرد دهر دون پر در
كشم به تیغ ز پروردگان او چندان
كه چهر دهر نمایم ز خونشان رنگین
كه دجله دجله كنم خون بروزگار روان
به انتقام فشارم گلوی دهر ز قهر
كه تا برون كنمش خون فاسد از شریان
ولی اگر همه یكباره قتل عام كنم
تلافی سر یك موی اصغرت نتوان
در «كشف الأستار» گوید:
«اعلم هداك الله سبیل الرشاد، أنه قد تواتر عن النبی صلی الله علیه و آله من طرق أهل السنة و الأمامیة أنه قال
[ صفحه 813]
ما معناه:
أنه یخرج من ولده فی آخر الزمان رجل یقال له المهدی علیه السلام یملاء الأرض عدلا و قسطا كما ملئت ظلما و جورا.
یعنی: بدان خداوند تو را بر سبیل رشاد هدایت فرماید، كه به تواتر رسیده از حضرت رسول صلی الله علیه و آله از طرق اهل سنت و امامیه كه آن حضرت فرمود چیزی كه معنایش این است كه از اولاد آن جناب در آخر الزمان مردی بیرون می آید كه او را مهدی گویند، و زمین را به عدل و داد پر می كند چنانچه به ظلم و جور مملو شده.
و بعد می فرماید: و حجة الله، محمد، بن الحسن، بن علی، بن محمد، بن علی، بن موسی، بن جعفر، بن محمد، بن علی، بن الحسین، و بن علی بن ابی طالب علیهم السلام و أنه هو المهدی الموعود، ولد ثم غاب بأمر الله تعالی مدة كان یصل الیه نوابه و بعض خواصه، ثم غاب غیبة أكبر فلا یظهر الا فی وقت یؤمر بالخروج، و تطهیر تمام الأرض عن أرجاس الكافرین و الملحدین حیث كانوا فی مشارق الأرض و مغاربها.
و او همان مهدی موعود است كه متولد شده، و به امر خدا مدتی غایب شده، و در آن غیبت نواب و بعض خواص آن حضرت به خدمتش می رسید، بعد غیبت كبری اختیار كرده و ظاهر نمی شود مگر در آن وقت كه به خروج و پاك نمودن روی زمین از ارجاس كفار و ملحدین را از مشرق و مغرب عالم [مأمور گردد].
در «عیون اخبار الرضا» شیخ صدوق علیه الرحمه از عبدالسلام بن صالح الهروی قدس سره روایت كرده كه از دعبل بن علی خزاعی شنیدم كه در حضور مبارك حضرت رضا علیه السلام قصیده ای كه اولش:
مدارس آیات خلت من تلاوة
[و منزل وحی مقفر العرصات]
می باشد انشاد كردم، و چون به این اشعار رسیدم كه گفته بودم:
فلولا الذی أرجوه فی الیوم
أو غد تقطع نفسی اثرهم حسرات
خروج امام لا محالة خارج
یقوم علی اسم الله و البركات
یمیز فینا كل حق و باطل
و یجزی علی النعمآء و النقمات
فیا نفس طیبی ثم یا نفس فأبشری
فغیر بعید كل ما هوآت
بكی الرضا علیه السلام بكآء شدیدا ثم رفع راسه الی فقال لی:
آن حضرت به شدت گریست و فرمود:
[ صفحه 814]
«یا خزاعی نطق روح القدس علی لسانك بهذین البیتین، فهل تدری من هذا الأمام، و متی یقوم؟
ای خزاعی روح القدس این دو بیت را بر زبان تو جاری كرده، آیا میدانی كه این امام كیست، و چه وقت خروج خواهد كرد؟
عرض كردم: نه یا سیدی، الا اینكه من شنیده ام یك امامی از شما خروج خواهد كرد «یطهر الأرض من الفساد و یملاءها عدلا» كه روی زمین را از فساد پاك و به عدل مملو می نماید.
فرمود: ای دعبل، امام بعد از من پسرم محمد است، و بعد از محمد پسرش علی، و بعد از علی پسرش حسن، «و بعد الحسن ابنه الحجة القائم، المنتظر فی غیبته، المطاع فی ظهوره»، و بعد از حسن پسرش حجت قائم است كه منتظر است در غیبت خود، و مطاع است در ظهور خود.
«لو لم یبق من الدنیا الا یوم واحد لطول الله ذلك الیوم حتی یخرج فیملأها عدلا كما ملئت جورا و ظلما» [1] .
اگر باقی نماند از دنیا مگر یك روز پروردگار آن روز را طول می دهد تا آنكه آن حضرت خروج می كند، و روی [زمین] را به عدل پر می كند، چنانچه به جور و ظلم پر شده است.
«و أما متی فاخبار عن الوقت»!
و اما چه وقت پس از وقت خبر دادن است، و به تحقیق خبر داد به من پدرم از پدرانش از امیرالمؤمنین علیه السلام كه حضرت رسول صلی الله علیه و آله عرض كردند.
یا رسول الله متی یخرج القائم من ذریتك؟
چه وقت قائم از اولاد تو خروج خواهد؟
فرمود: مثل او مثل «الساعة لا یجلیها لوقتها الا هو ثقلت فی السموات و الأرض لا یأتیكم الا بغتة». [2] .
و شیخ طریحی در «مجمع البحرین» گوید: كه از مفضل بن عمر مروی است كه از حضرت صادق علیه السلام پرسیدم كه آیا از برای ظهور مهدی وقتی است كه مردم او را بدانند؟
فرمود: حاش لله أن یوقت ظهوره بوقت یعلمه شیعتنا!
حاشا كه خداوند وقتی از برای ظهورش معین فرماید كه شیعیان ما او را بدانند.
[ صفحه 815]
عرض كردم: یا سیدی چرا؟
فرمود: زیرا كه او آن ساعت است كه خداوند فرموده:
«یسئلونك عن الساعة قل انما علمها عند ربی لا یجلیها لوقتها الا هو ثقلت فی السموات و الأرض». [3] .
بجز خدا كسی دیگر نمی داند، و تعیین زمان ظهور را نمی توان نمود، نظر به عموم حدیث «كذب الوقاتون»
و پاره ای كلمات و اشعار فارسیه و عربیه منسوبه به جمعی از ارباب علم در این باب می باشد، مثل شیخ سعدالدین حموی گوید:
اذا بلغ الزمان عقیب صوم
ببسم الله فالمهدی قاما
مثل شیخ احمد لحسائی [كه] از فواتح السور از حروفات نورانی تعیین وقت كرده، و مثل غزالی، و ابن سینا و ابوریحان، و مرحوم خواجه نصیر طوسی قدس سره، و این شعر را بعضی گویند از محی الدین عرابی است.
و منه ما أنشد بظهور القائم علیه السلام:
اذا دار الزمان علی حروف
ببسم الله فالمهدی قاما
و اذ دار الحروف عقیب صوم
فاقروا الفاطمی منی سلاما
و سید نعمت الله جزایری، و شاه نعمت الله، و میرزا محمد، و غیره، و لیكن هیچ كدام مفید نمی باشد، هر كس به خیالی جوابی از سئوالی گفته است، و این رازی است محجوب، و سری است مكتوم غیر مكتوب كه ساعتی مقدم و مؤخر از زمان مقدار خواهد نخواهد شد، چنان كه ماها طالب فرج و منتظر ظهور آن حضرت هستیم، و وقت خروج آن حضرت را نمی دانیم همچنین امام زمان علیه السلام نیز منتظر است و تعجیل در ظهور می فرمایند تا چه وقت اراده ی خداوند تعلق گیرد، و زمان قابل ظهور و اقتضای خروج آن حضرت باشد، چنانكه خود آن حضرت در زیارت ناحیه ی مقدسه می فرماید:
«فلئن أخرتنی الدهور، و عاقنی عن نصرك المقدور، و لم أكن لمن حاربك محاربا، و لمن نصب لك العداوة مناصبا، فلا ندنبك صباحا و مساء، و لابكین لك بدل الدموع دما، حشرة علیك و تأسفا علی ما دهاك، و تلهفا حتی أموت بلوعة المصاب، و غصة الاكتساب».
[ صفحه 816]
شیخ صدوق علیه الرحمه در «كمال الدین» از نزال بن سیره روایت كرده كه گفت: امیرالمؤمنین علیه السلام بر ما خطبه ی او فرمود و پس از حمد و ثنای الهی فرمود:
سلونی قبل أن تفقدونی
بپرسید از من پیش از آنكه مرا نیابید.
پس صعصعة بن صوحان برخواست عرض كرد یا امیرالمؤمنین علامات ظهور حضرت قائم آل محمد، و خروج دجال كدام است بفرمائید؟
فرمود: یادگیر آن علامات این است:
«اذا أمات الناس الصلوة، و أضاعوا الأمانة، و استحلوا الكذب، و أكلوا الربا، و أخذوا الرشاء، و شیدوا البنیان، و باعوا الدین بالدنیا، و استعملوا السفهاء، و شاورا النساء، و قطعوا الأرحام، و اتبعوا الأهواء، و استخفوا بالدماء، و كان العلم ضعیفا، و الظلم فخرا.»
وقتی كه مردم نماز را بمیرانند، و امانت را ضایع كنند، و دروغ را حلال دانند، و ربا خورند، و رشوه گیرند، و بناها را محكم كنند، و دین را به دنیا فروشند، و سفها را داخل عمل كنند، و با زنان شور نمایند، و قطع ارحام كنند، و متابعت هوای نفس نمایند، و خونریزی را سهل شمارند، و علم ضعیف و ظلم فخر می باشد.
«و كانت الامرآء فجرة، و الوزرآء ظلمة، و العرفآء خونة، و القرآء فسقة، و ظهرت شهادة الزور، و استعلن الفجور، و قول البهتان و الأثم و الطغیان».
و امرآء فاجر، و وزراء ظالم، و عرفاء خائن، و قراء فاسق باشند، و شهادت دروغ ظاهر، و فجور و بهتان و گناه و طغیان آشكار شود.
«و حلیت المصاحف، و زخرفت المساجد، و طولت المنارات، و اكرم الأشرار، و ازدحمت الصفوف، و اختلفت القلوب، و نقضت العهود، و اقترتب الموعود»
و مصاحف را زیور، و مساجد را طلاكاری نمایند، و منارها را بلند گردانند، و اشرار را گرامی دارند، و صفوف جماعات متصل و قلوب ایشان مختلف باشند، عهد را بشكنند، و وعده را نزدیك كنند.
«و شاركت النسآء أزواجهن فی التجارة حرصا علی الدنیا، و علت أصوات الفساق و استمع منهم، و كان زعیم القوم أرذلهم، و اتقی الفاجر مخافة شره، و صدق الكاذب، و ائتمن الخائن، و اتخذت القینات و المعازف، و لعن هذه الأمة أولها».
و زنان با شوهران به جهت حرص بر دنیا در تجارت شریك شوند، و آواز فاسقان بلند
[ صفحه 817]
گردد، و كلام ایشان را می شنوند، و ارذل [4] قوم بر ایشان رئیس شود، و از خوف شر فاجر از وی تقیه كنند، و كاذب را تصدیق نمایند، و خائن را امین شمرند، و كنیزان مغنیه و آلات لهو و لعب مانند عود و طنبور بگیرند، و آخر این امت اول را لعن می نماید.
«و ركب ذوات الفروج السروج، و تشبه النسآء بالرجال، و شهد الشاهد من غیر أن یستشهد، و شهد الآخر قضاء لذمام بغیر حق عرفه، تفقه لغیر الدین.»
و زنها بر زینها سوار شوند، و زنان به مردان شبیه گردند، و شاهد نطلبیده شهادت دهند و شاهد به مراعات دوستی و آشنائی بدون معرفت حق شهادت دهد، و طلب علم از برای غیر دین كنند.
«و آثر عمل الدنیا علی الأخرة، و لبسوا جلود الضأن علی قلوب الذئاب، و قلوبهم أنتن من الجیف، و أمر من الصبر، فعند ذلك الوحا الوحا العجل، خیر المساكن یومئذ بیت المقدس، لیأتین علی الناس زمان یتمنی أحدهم أنه من سكانه.»
و كار دنیا را بر آخرت مقدم دارند، و لباس میش را بر دلهای گرگ بپوشند، و دلهای ایشان از مردار گندیده تر و از صبر تلختر باشد، پس در آن وقت سرعت و تعجیل كنید باز سرعت و تعجیل كنید كه بهترین مسكن ها در آن روز بیت المقدس باشد، زود است كه بیاید زمانی كه آرزوی آن كنند كه از ساكنین آنجا باشند.
ایضا در «كمال الدین»: از محمد بن مسلم ثقفی از حضرت ابوجعفر محمد بن علی علیه السلام روایت كرده كه فرمود:
«القائم منا منصور مؤید بالنصر، تطوی له الأرض، و تظهر له الكنوز، یبلغ سلطانه المشرق و المغرب، و یظهر الله عزوجل به دینه (علی الدین كله و لو كره المشركون) [5] .
كه قائم ما اهل بیت وقتی كه ظهور می كند خدای تعالی خوف او را در دلهای دشمنان می اندازد، و او را با نصرت خود مؤید می گرداند، و زمین در زیر پایش پیچیده می شود، و خزاین و دفاین زمین برای وی آشكار گردد، و سلطنتش مشرق و مغرب را فرا گیرد، و به سبب او خداوند دین خود را ظاهر، و بر سایر ادیان غالب گرداند، هرچند مشركان این را ناخوش دارند.
«فلا یبقی فی الأرض خراب الا و عمر، و ینزل روح الله عیسی بن مریم علیه السلام فیصلی خلفه.»
[ صفحه 818]
پس در روی زمین خرابی نمی ماند مگر آنكه آباد گردد، و حضرت روح الله عیسی بن مریم علیه السلام فرود آید و در پشت سرش نماز می كند.
حافظ شیرازی گفته:
مژده ای دل كه مسیحا نفسی می آید
كه ز انفاس خشش بوی كسی می آید
از غم و درد مكن ناله و فریاد كه دوش
زده ام فالی و فریادرسی می آید
ز آتش وادی ایمن نه منم خرم و بس
موسی اینجا به امید قبسی می آید
هیچ كس نیست كه در كوی تواش كاری نیست
هر كس اینجا به امید هوسی می آید
كس ندانست كه منزلگه دلدار كجاست
اینقدر هست كه بانگ جرسی می آید
جرعه ای ده كه به میخانه ارباب كرم
هر حریفی ز پی ملتمسی می آید
خبر بلبل این باغ مپرسید كه من
ناله ای می شنوم كر قفسی می آید
دوست را گر سر پرسیدن بیمار غمت
كو بیا خش كه هنوزش نفسی می آید
یار دارد سر صید دل حافظ یاران
شاهبازی به شكار مگسی می آید
شیخ طریحی در «مجمع البحرین» گوید: «ان القائم اذا قام بمكة و أراد أن یتوجه الكوفة نادی مناد به ألا لا یحمل أحدكم طعاما و لا شرابا و یحمل حجر موسی بن عمران و هو وقر بعیر فلا یترك منزلا الا انبعث عین منه، فمن جائعا شبع، و من كان ظامیا روی، فهو زادهم حتی ینزلو نجف الكوفة.
قال الصادق علیه السلام شعرا:
لكل الناس دولة یرقبونها
و دولتنا فی آخر الدهر یظهر
رباعی:
روزی كه شود سر ولایت ظاهر
وز هر طرفی شود علامت ظاهر
از مشرق تحقیق آمد خورشید
گردد همه جانور هدایت ظاهر
مرحوم واعظ سبزواری در «مجمع النورین» گوید: بدان كه بعد از خروج و ظهور جناب صاحب الأمر علیه السلام ادیان و ملل مختلفه از میانه ی خلق برداشته خواهد شد «و یكون الدین كلها
[ صفحه 819]
واحدا» همه ی دینها یكی خواهد شد چنان كه خداوند می فرماید: (و من یبتغ غیر الأسلام دینا فلن یقبل منه) [6] جزیه قبول نمی كند، یا باید همه ی ملل اسلام را قبول كنند یا همه را بكشد كما قال الله تعالی: (هو الذی أرسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین كله و لو كره المشركون) [7] نمی ماند بقعه ای در روی زمین مگر در آنجا اذان خواهند گفت، تقیه برداشته می شود، چیزهائی كه از سخنان حق درین كسی بر اظهارش جرأت ندارد آن روز در مجالس و محافل بی خوف و ترس گفته خواهد شد.
نظم:
ببانگ چنگ بگویند این حكایتها
كه از نهفتن او دیگ سینه می زد جوش
حیوانهای حرام گوشت را می كشد، و زمین بركات خود را ظاهر می كند، خداوند ملخ طلا بر ایشان می بارد، چنانكه بر ایوب پیغمبر بارید، دیگر فقیری در عهد آن حضرت به هم نمی رسد و در آن ایام جناب امام علیه السلام به حكم داود و سلیمان و به علم خود حكم می كند، و یك شخصی در بالای سر حضرت می ایستد به فرمان حضرت گردن مردم را می زند، بناهای ظلمه را خراب می كند، و مساجد و مناره ها را منهدم می سازد، و شارع عام را وسعت می دهد تا شصت ذراع، ناودانها و روزنه ها كه به طرف شارع است همه خراب می كند، و این قرآن به آسمان بالا برده می شود و قرآنی كه جناب امیر علیه السلام جمع كرده حفظ می كنند، و هر گاه كسی به حكومت بلدی می فرستد به او می فرماید اگر مرافعه واقع شود حكمش را ندانی نگاه كن به كف دست خود، خداوند می نویسد بر آن عمل كن وقتی كه جناب قائم ظاهر می شود، خداوند سر قبر مؤمنی ملكی می فرستد كه ندا می كند:
«هذا امامك قد ظهر».
اگر می خواهی به دنیا برگردی و در خدمت او باشی برگرد، و اگر می خواهی به همین حال متنعم باشی بمان، و نیز ندای دیگر از آسمان ظاهر شود كه آن ندا قبل از ظهور حجة الله است، و منادی جبرئیل است در شب بیست و سیم رمضان با آواز ندا كند كه «الحق مع علی» كه همه ی ساكنین زمین از شرق و تا غرب عالم آن ندا را خواهند شنید.
و نیز در «مجمع النورین» گوید: خروج صاحب الأمر روز عاشورا خواهد بود، حضرات
[ صفحه 820]
عامه ی عمیا [8] ولادت و غیبت حضرت را منكرند و طعنه می زنند بر شیعیان می گویند: «ثلثتم العنقآء و الغیلان» و به مفاد زیارت جامعه: «مصدق برجعتكم»، جمیع ائمه به دنیا برمی گردند و رجعت می كنند، اول جناب امام حسین علیه السلام رجعت می كند، بعد از آن جناب امیر علیه السلام و حكایت رجعت ضروری مذهب است، باید اعتقاد كرد، اما آنكه همه كس به دنیا برگردد، بلكه ایمان محض و كفر محض برمی گردد، تا اینكه امام زمان از دشمنان انتقام می كشد.
و سید جزایری در «انوار نعمانیه» گوید: كه در روایات وارد شده كه: «ان الحسین علیه السلام أول من تنشق عنه الأرض»، حضرت حسین علیه السلام اول آن كسی است كه از قبر مباركش برخیزد «ویحكم فی الدنیا مدة طویلة»، و مدت طولانی در دنیا حكومت و سلطنت می كند «حتی یقع شعر حاجبیه علی عینه»، تا آنكه موی ابروی مباركش بر چشمهای او می افتد.
و در تفسیر قوله تعالی: (ثم رددنا لكم الكرة علیهم) با آن هفتاد نفر اصحاب خود كه در خدمتش به درجه ی شهادت رسیدند ظاهر می شود، در حالتی كه در سر ایشان تاج می باشد. انتهی.
در سیزدهم «بحار» از ابوحمزه ی ثمالی روایت كرده كه گفت: حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرمود:
«لما قتل جدی الحسین علیه السلام ضجت الملائكة الی الله تعالی بالبكاء و النحیب»، كه چون جدم حضرت امام حسین شهید شد ملائكه در درگاه الهی صدا به گریه و ناله بلند كردند و گفتند:
«الهنا و سیدنا أتغفل عمن قتل صفوتك و ابن صفوتك، و خیرتك من خلقك»؟
ای خداوند ما آیا غافل می شوی از كشندگان برگزیده ی خود، و فرزند پیغمبر پسندیده خود و بهتر خلق خود؟
پس حقتعالی وحی كرد به سوی ایشان:
«قروا ملائكتی فوعزتی و جلالی لأنتقمن منهم و لو بعد حین»!
كه ای ملائكه ی من قرار بگیرید، قسم به عزت و جلال خودم كه هر آینه انتقام خواهم كشید از ایشان هرچند بعد از زمانی باشد!
«ثم كشف الله عن الأئمة من ولد الحسین علیه السلام للملائكة، فسرت الملائكة بذلك».
پس حق تعالی حجابها را برداشت، و نور امامان از فرزندان حسین را به ایشان نمود، و
[ صفحه 821]
ملائكه به آن شاد شدند.
«فاذا أحدهم قائم یصلی»، پس یكی از آن انوار را دیدند كه در میان آنها در حال قیام به نماز مشغول است.
فقال الله عزوجل: بذلك القائم أنتقم منهم.
خداوند فرمود: كه به این قائم از ایشسان انتقام بكشیم.
خداوند امام عصر را به ملائكه نمود كه این بزرگوار از فرزندان اوست، در رجعت از بنی امیه انتقام خواهد كشید، به مفاد آیه شریفه ی: (و من قتل مظلوما فقد جعلنا لولیه سلطانا).
پس جمیع ائمه به دنیا رجعت می كنند «و أول من تنشق عنه الأرض الحسین علیه السلام كما أخبر أصحابه صبیحة عاشورا»، بعد از آن جناب امیر رجعت می كند به مضمون آیه (یوم ترجف الراجفة تتبعها الرادفة) [9] .
ابن طاوس رحمه الله گوید: عمر دنیا صد هزار سال است، بیست هزار سالش مدت پادشاهی جمیع اهل دنیا است، هشتاد هزار سالش مدت سلطنت آل محمد صلی الله علیه و آله است.
[ صفحه 822]
[1] «غيبت شيخ طوسي: 140 / 180 سنن أبي داوود: 4282 / 106 / 4، سنن ترمذي: 2231 / 505.
[2] «غيبت شيخ طوسي: 140 / 180 سنن أبي داوود: 4282 / 106 / 4، سنن ترمذي: 2231 / 505.
[3] أعراف: 187.
[4] پست.
[5] التوبه: 33.
[6] آل عمران: 85.
[7] التوبه: 33.
[8] عموما و مجموعا.
[9] النازعات: 6.